دغدغه همین اشکال جدید است که مسئولان امنیتی را وادار می‌کند به مقوله امنیت در دنیای امروزی، به شکل متفاوتی بیندیشند. امنیت در اینترنت و نیز اخلال در آن، یکی از این راه‌هاست.
تازه‌ترین آمارها نشان می‌دهد یک‌سوم کاربران اینترنتی نوجوان در آمریکا قربانی تهدیدهای اینترنتی می‌شوند. یافته‌های یک مؤسسه تحقیقاتی آمریکایی می‌گوید نوجوانانی که در سایت‌های شبکه اجتماعی، مانند مای‌اسپیس و فیس بوک، ثبت‌نام می‌کنند و اطلاعات خصوصی‌شان را در این سایت‌ها قرار می‌دهند، باید منتظر سوءاستفاده از این اطلاعات و تهدید و باج‌خواهی باشند.
این گزارش اشاره می‌کند که دخترها بیش از پسرها هدف تهدید قرار می‌گیرند و نوجوانانی که اطلاعات آن‌لاین خود را در دسترس دیگران قرار می‌دهند، نسبت به دیگران آسیب‌پذیرترند؛ هرچند به عقیده خود این نوجوانان اکثر تهدیدها به هنگام آف‌لاین بودن رخ می‌دهد.
اما غیر از اطلاعاتی که خود فرد در فضای اینترنت قرار می‌دهد و او را در برابر تهدیدها آسیب‌پذیر می‌کند، برخی شگردها هم خاص مجرمان اینترنتی است که می‌تواند کاربران را به دام بیندازد، همچنان که شرور محله، به‌طور سنتی، چاقو به‌دست در خم کوچه می‌ایستاد و قربانی مظلومش را شکار می‌کرد. تحقیقات نشان می‌دهد اکثر مجرمان اینترنتی، مانند هرزنامه‌نویسان و فیشرها، از ترس‌ها و علایق کاربران برای وارد شدن به اطلاعات شخصی آنها، سوءاستفاده می‌کنند.
بر اساس یافته‌های پژوهش جدید محققان در شرکت امنیتی مک‌آفی، یکی از کلید‌های موفقیت ارسال کنندگان هرزنامه بازی‌های روانی، ایجاد حس آشنایی و صمیمیت در ایمیل‌هایی است که به کاربران ارسال می‌کنند. به عنوان مثال ایمیل‌های فریب‌آمیز فیشینگ در پوشش ایمیل‌های متعلق به اعضای خانواده کاربر یا یک بانک معتبر و یا حتی یک سایت حراج آن‌لاین اطلاعات حساسی نظیر اسم کاربری، اسم رمز و اطلاعات مالی را به سرقت می‌برند.
اگر فضای اینترنت را فضای بی در و پیکری بدانیم که به‌جای این‌که ما بر او مسلط شده و آن را به سمت یک فضای سالم هدایت کنیم، او بر ما تسلط دارد و به هر طرف که بخواهد، می‌رود، این تهدیدها و سرقت‌ها، همه و همه اجتناب‌ناپذیر خواهد بود. اما نکته در اینجاست که بتوانیم از اینترنت، امکانات و فرصت‌های آن استفاده کنیم، بی‌آن‌که امنیت اجتماعی و روانی افراد، به‌خصوص نوجوانان خدشه‌دار شود.
می‌توان اینترنت را تهدیدی بالقوه دانست و نسبت به رواج آن بدبین بود؛ همچنان‌که می‌توان مثبت‌تر نگاه کرد و از تجربه کشورهای دیگر برای سالم‌سازی فضای اینترنت بهره برد. اخیراً در کشور کره جنوبی، به منظور مقابله با آزار و اذیت در فضای اینترنت، قوانین جدیدی طراحی شده و به اجرا گذاشته شده است.
با اجرای این قوانین، وقتی شکایتی درباره توهین یا نقض حریم شخصی افراد صورت می‌گیرد، اپراتورهای پرتال‌های اینترنتی موظف خواهند بود اطلاعات شخصی حمله‌کنندگان سایبر را، مانند اسم و آدرس، فاش کنند.
احتمالاً اگر در کشورهای دیگر نیز جست‌وجو کنیم، نمونه‌های دیگری از این دست قوانین خواهیم یافت که می‌توانیم در طرح‌های افزایش امنیت اجتماعی، از آنها به عنوان یک تجربه، استفاده کنیم. کدام روش سودمندتر است؟ پاسخ این سؤال خیلی سخت نیست.
